بسیار پیش می آید که دو یا چند کشاورز از یک سم که تولید یک شرکت است استفاده می کنند، اما تعدادی نتیجه می گیرند و تعدادی نتیجه نمی گیرند. در بسیاری از موارد دیده شده است که کشاورز کل مشکل را از سم می داند و بدون بررسی کافی بلافاصله سم را تعویض نموده و احتمالاً باز هم نتیجه نمی گیرند.
مهم ترین مشکلاتی که باعث می شوند سم اثر نکند یا کم اثر شود، عبارتند از:
- استفاده در دماهای پایین یا بالا: به عنوان مثال بیشتر علف کش های سیستمیک در دماهای بین ۱۷ تا ۳۰ درجه اثر می کنند و اگر در زمان سم پاشی دما پایین باشد به این معناست که هنوز جریان شیره آوندی به خوبی برقرار نشده و مشاهده می شود که در روزهای متوالی ابری و بارانی در بهار که دما هم پایین است رشد گیاهان و علفهای هرز کمتر است. پس بهتر است قبل از سم پاشی به گزارش های هواشناسی در مورد هوای روزهای آینده توجه داشت. در صورتی که در آفتاب داغ سم پاشی انجام شود و دما بالاتر از ۳۲ درجه باشد، قبل از این که محلول وارد سیستم آوندی شود، آب آن تبخیر شده و ماده موثره وارد سیستم آوندی نخواهد شد.
- باز کردن دریچه نازلهای سم پاش و خارج شدن سم با فشار زیاد و ریختن بر روی زمین: این حالت از سمپاشی به خصوص در مورد حشره کش های تماسی بدترین حالت ممکن است چون سم به پشت برگها نمی رسد و حشرات مستقر در آن مکان را کنترل نمی کند. پس بهتر است که دریچه نازل بسته شود تا سم با قطرات ریز و به صورت مه بر روی برگ ها بنشیند. از این نظر سمپاش های خرطومی یا توربولاینر بهترین حالت ممکن هستند، زیرا ذرات محلول سم را بسیار ریز کرده و حتی دارای بار الکتریکی می کنند.
- استفاده از سم بدون مویان یا سورفکتانت: به دلیل کوتیکولی بودن سطح برگ و وجود لایه مومی قطرات سم به طور یکدست سطح برگ ها را خیس نکرده و کارایی سم بسیار کاهش می یابد. پس لازم است از روغنها و سورفکتانت استفاده شود تا سم به طور یکدست کل برگ را خیس نماید و چسبندگی و نفوذ لازم به درون کوتیکول را داشته باشد.
- استفاده از آبهای ناخالص یا بعضاً گل آلود رودخانه ها یا جویبارهای فصلی: در این شرایط ذرات یا کم یا زیاد می شود که می تواند اثر منفی روی گیاهان داشته باشد. پس بهتر است از آب خالص مانند آب چشمه استفاده کرد که املاح و ذرات کلوییدی کمتری دارند.