اولین رکورد کاربرد یک ماده به عنوان آفت کش مربوط به هومر شاعر یونانی در ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح است که به سوزاندن گوگرد برای تدخین منازل و کنترل آفات اشاره کرده است.
A.D.Pliny در کتاب تاریخ طبیعی ۷۰ سال بعد از میلاد به روشهای کنترل آفات بر اساس مدارک یونانی ۲۰۰ تا ۳۰۰ سال قبل از خود اشاره کرده است.در ۱۳۰۰ میلادی مارکوپلو به کاربرد روغن های معدنی علیه جرب شتر اشاره می کند.تا اواسط قرن ۱۹ کنترل موفق آفات با مواد شیمیایی صورت نگرفت.در سال های ۱۸۲۵ تا ۱۸۵۰خمیرهای فسفره،پوست وچوب Quassia و روتنون به کار برده شد.
در سال ۱۹۱۰ مصوبه فدرال در مورد حشره کشها در آمریکا به تصویب رسید.در اوایل قرن ۲۰ مواد شیمیایی معدنی نظیر آرسنات سرب و استو آرسنیت مس مصرف رایجی در کنترل آفات داشتند.در ۱۹۳۲ متیل بروماید برای اولین بار در فرانسه استفاده شد.
با وجود این تحولات ات ۶۰ سال پیش بیشتر بندپایان، بیماری ها و علف های هرز عمدتاً به روش های زراعی کنترل می شدند. دوره افت کش های مصنوعی از ۱۹۴۰ شروع شد یعنی وقتی حشره کش های ارگانوکلره و ارگانوفسفره کشف شدند. این ترکیبات و سایر ترکیباتی که متعاقب آن کشف شدند به نظر رسید در کنترل آفات کاملاً موفقند.لذا مصرفشان با سرعت فوق العاده رواج یافت و صنعت چند میلیارد دلاری آفت کش ها را ایجاد نمود.در اوایل این دوره رشد سریع آفت کش ها، تاثیر این مواد شیمیایی بر گروه های مختلف حشرات آنچنان جذاب نبود که به صورت بسیار گسترده در اغلب کشورهای توسعه یافته بکار می رفت.
سم پاشی هوایی جنگل ها و مناطق شهری کاملاً رایج شد و نگرانی کمی در مورد خطرات اکولوژیکی و زیست محیطی و انسانی آن وجود داشت تا اینکه در اوایل دهه ۱۹۶۰ با چاپ کتاب بهار خاموش توسط راشل کارسون توجه مردم به این موضوع جلب شد.در ۱۹۷۰ آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا تشکیل ومسئول ثبت آفت کشها شد.
در طی سه دهه گذشته سموم بسیاری عرضه و مصرف سموم خطرناک زیادی ممنوع شده و استانداردهای دقیق تری مصرف آفت کش ها و بقایای آنها روی مواد غذایی را کنترل می کند.